ภาคเหนือหรืออาณาจักรล้านนาในอดีตเป็นภูมิภาคที่มีเอกลักษณ์ทางศิลปวัฒนธรรมที่ชัดเจนมาก และยังคงมีการอนุรักษ์สืบทอดต่อกันมาเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นวิถีชีวิต ภาษา คติความเชื่อ ศิลปะ ประเพณี ทุกอย่างล้วนมีเอกลักษณ์ที่ทำให้ผู้พบเห็นสามารถรู้ได้ทันทีว่าเป็นวัฒนธรรมของภาคเหนือ
รวมไปถึงศิลปะการแสดงที่เรียกกันว่า "ฟ้อน" ซึ่งเป็นภาษาถิ่น หมายถึง การรำ การกรีดกราย การแสดงท่าทางด้วยความปลื้มปีติยินดี มีความสุข สนุกสนาน โดยเลียนแบบท่าทางการทำงาน หรือเลียนแบบธรรมชาติ ซึ่งการฟ้อนรำของภาคเหนือนั้นมีมานานกว่า 500 ปีแล้ว
การฟ้อนที่มีชื่อเสียงของภาคเหนือ เช่น ฟ้อนผาง ฟ้อนเล็บ ฟ้อนเงี้ยว ฟ้อนสาวไหม ฟ้อนเทียน ฟ้อนไต ฟ้อนที ฟ้อนเก็บใบยาสูบ เป็นต้น
สำหรับการฟ้อนที่จะพาทุกคนไปรู้จักวันนี้ คือ ฟ้อนผาง หรือฟ้อนผางประทีป ซึ่งเป็นการแสดงพื้นบ้านของชาวไทลื้อ เป็นการฟ้อนรำเพื่อถวายความเคารพต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ โดยมีไฟเป็นเครื่องบูชา ดังนั้นในการฟ้อนผางจึงมีตะคันหรือผางเป็นสิ่งสำคัญในการฟ้อน นักแสดงจะถือผางที่มีเทียนอยู่ด้วย ผางเทียนที่จุดสว่างไสวจึงกลายเป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้การฟ้อนผางงดงามสมบูรณ์แบบ
การฟ้อนผางจะมีลีลาการฟ้อนที่อ่อนช้อย เป็นไปตามจังหวะของการตีกลองสะบัดชัย เครื่องดนตรีที่ใช้ก็จะมีกลองสะบัดชัย ฆ้อง ฉาบ และมีเพลงที่ใช้ในการฟ้อนผางโดยเฉพาะ ส่วนเครื่องแต่งกายของนักแสดงผู้หญิงมักจะแต่งกายด้วยผ้าซิ่นยาวคร่อมเท้า สวมเสื้อปกป้ายผูกชายด้านข้าง อาจมีผ้าสไบพาดที่ไหล่ขวา เกล้าผมมวย โพกศีรษะด้วยผ้าสีขาว ส่วนนักแสดงผู้ชายมักจะสวมเสื้อขาวและกางเกงสะดอ ซึ่งในปัจจุบันอาจมีการดัดแปลงไปบ้างแล้ว
การฟ้อนผางประทีปเป็นการฟ้อนรำที่น่าสนใจของภาคเหนือ โดยเฉพาะในงานสำคัญก็มักจะมีการฟ้อนรำชุดนี้อยู่เสมอ จัดเป็นศิลปะการแสดงที่มีเอกลักษณ์งดงามและแฝงด้วยความเชื่อของชาวล้านนาที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์ชนิดหนึ่งค่ะ
order
