มหาเวสสันดรชาดก หรือที่เรารู้จักกันในการเทศน์มหาชาติ หมายถึง พระชาติที่ 10 ซึ่งเป็นพระชาติที่สำคัญที่สุดของพระโพธิสัตว์ เป็นเรื่องราวของพระเวสสันดรกับการบำเพ็ญทานบารมีอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ ไปดูกันค่ะว่าเรื่องราวของมหาเวสสันดรชาดกจะเป็นอย่างไร

          มหาเวสสันดรชาดกกล่าวถึงพระโพธิสัตว์ที่มีชื่อว่า "พระเวสสันดร" ผู้ที่ได้บำเพ็ญทานบารมีอย่างสูงสุด ด้วยการยกบุตรและภรรยาของตนเองให้กับผู้ที่มาขอ มหาเวสสันดรชาดกเป็นเรื่องที่นิยมนำไปเทศน์ในวันสำคัญทางพุทธศาสนา ซึ่งจะเรียกกันว่า "การเทศน์มหาชาติ" โดยจะแบ่งเนื้อเรื่องออกเป็น 13 กัณฑ์ หรือ 13 ตอน ดังนี้ค่ะ

          กัณฑ์ที่ 1 กัณฑ์ทศพร เป็นตอนที่พระอินทร์ประสาทพรแก่พระนางผุสดี ก่อนที่จะจุติลงมาเป็นพระราชมารดาของพระเวสสันดร

          กัณฑ์ที่ 2 กัณฑ์หิมพานต์ เป็นตอนที่พระเวสสันดรบริจาคทานโดยให้ช้างปัจจัยนาคแก่เจ้าเมืองอื่น ทำให้ประชาชนโกรธแค้น เพราะช้างปัจจัยนาคเป็นช้างมงคลประจำเมือง พระเวสสันดรจึงถูกขับไล่ไปอยู่ในป่า

          กัณฑ์ที่ 3 กัณฑ์ทานกัณฑ์ เป็นตอนที่พระเวสสันดรทรงแจกมหาสัตสดกทาน คือการแจกทานครั้งยิ่งใหญ่

          กัณฑ์ที่ 4 กัณฑ์วนประเวศน์ เป็นตอนที่พระเวสสันดรเสด็จไปพักที่ศาลาอาศรมในป่า และกษัตริย์ทั้งสี่ทรงผนวชเป็นฤาษี

          กัณฑ์ที่ 5 กัณฑ์ชูชก เป็นตอนที่ชูชกได้นางอมิตตาเป็นภรรยา และอยากจะได้พระโอรส พระธิดา ของพระเวสสันดรมาเป็นทาส

          กัณฑ์ที่ 6 กัณฑ์จุลพน เป็นตอนที่พรานเจตบุตรหลงกลชูชก จนพาไปสู่อาศรมฤาษี

          กัณฑ์ที่ 7 กัณฑ์มหาพน เป็นตอนที่ชูชกหลอกให้ฤาษีบอกทางไปสู่อาศรมพระเวสสันดร

          กัณฑ์ที่ 8 กัณฑ์กุมาร เป็นตอนที่พระเวสสันดรทรงให้ทานสองกุมารแก่เฒ่าชูชก

          กัณฑ์ที่ 9 กัณฑ์มัทรี เป็นตอนที่พระนางมัทรีทรงตัดความห่วงหาอาลัย และอนุโมทนาทานแก่ชูชก

          กัณฑ์ที่ 10 กัณฑ์สักกบรรพ เป็นตอนที่พระอินทร์จำแลงกายเป็นพราหมณ์มาขอพระนางมัทรี

          กัณฑ์ที่ 11 กัณฑ์มหาราช เป็นตอนที่เทพเจ้าจำแลงองค์มาปลอบขวัญสองกุมารก่อนเสด็จถึงมหานครสีพี

          กัณฑ์ที่ 12 กัณฑ์ฉกษัตริย์ เป็นตอนที่กษัตริย์ทั้ง 6 พระองค์ได้พบหน้ากัน หลังจากที่พลัดพรากกันมานาน

          กัณฑ์ที่ 13 กัณฑ์นครกัณฑ์ เป็นตอนที่ทั้ง 6 กษัตริย์เสด็จกลับพระนคร และพระเวสสันดรทรงขึ้นครองราชย์แทนพระบิดา

          สรุปโดยรวมคือเป็นเรื่องราวของการบำเพ็ญทานบารมี โดยมีคติธรรมในการสั่งสอนให้คนเราเพียรประกอบคุณความดีโดยไม่ท้อถอย ให้รู้จักสละทรัพย์บริจาคทานอยู่เสมอ เช่นเดียวกับพระเวสสันดร