ภาษาไทยมีระดับเสียงถึง 5 เสียง และมีการกำหนดเสียงแน่นอนไว้ทุกคำ ถ้าออกเสียงสูงหรือต่ำไปนิดเดียวความหมายก็เปลี่ยนไป เพราะคำในภาษาไทยมีความหลากหลายทั้งในการเขียนและการออกเสียง ซึ่งคำอาจจะเขียนเหมือนกัน แต่อ่านออกเสียงไม่เหมือนกัน หรืออาจจะออกเสียงเหมือนกัน แต่เขียนไม่เหมือนกัน เช่น คำว่า  เซ็น   เซน  เซ็นต์

เซ็น

คำว่า  เซ็น  หมายความว่า ลงลายมือชื่อ  ลงชื่อ  เป็นคำที่ใช้ในภาษาพูด

เซ็นชื่อ  ไม่ควรใช้ในภาษาเขียน  ในภาษาเขียนควรใช้คำว่า  ลงชื่อ  หรือ  ลงนาม

คำว่า  เซ็น  เป็นคำที่ยืมมาจากภาษาอังกฤษว่า  sign 

ถ้าจะเขียนคำนี้ในภาษาไทยก็ไม่ต้องใส่ตัวการันต์ใด ๆ

เซน

มีอีกคำหนึ่งที่ออกเสียงเหมือนกันคือ  เซน  (แต่เขียนไม่มีไม้ไต่คู้กำกับ)

คำว่า  เซน  นี้เป็นชื่อพุทธศาสนานิกายหนึ่ง ซึ่งแพร่หลายอยู่ในประเทศญี่ปุ่น

เซนต์

คำว่า  เซนต์  เป็นคำยืมมาจากภาษาอังกฤษมีหลายความหมาย  เพราะยืมมาจากคำหลายคำ 

คำแรกยืมมาจากคำว่า  Saint  แปลว่า  นักบุญ 

คำนี้ออกเสียงในภาษาไทยได้ ๒ แบบ คือ ออกเสียงว่า  (เซ้น)  มีเสียงวรรณยุกต์ตรี  เช่น  (โบสถ์เซ้นต์ปีเตอร์  โรงเรียนเซ้นต์ดอมินิก) 

หรือจะออกเสียงว่า  (เซ็น)  ซึ่งมีเสียงวรรณยุกต์สามัญ  สระ เป็นสระเสียงสั้นก็ได้  เช่น ในชื่อโรงเรียนบางโรงเรียน  โรงเรียนเซนต์โยเซฟ  โรงเรียนเซ็นต์ฟรังซิสซาเวียร์ 

คำว่า  เซนต์  อีกคำหนึ่งเป็นคำยืมมาจากคำว่า  cent 

ซึ่งเป็นมาตราเงินหนึ่งในร้อยของมาตราเงินในหลายประเทศ  เช่น  เงิน ๑ ดอลลาร์สหรัฐ  มี ๑๐๐ เซนต์  เงินเหรียญสิงคโปร์ ๑ เหรียญ มี ๑๐๐ เซนต์ 

คำว่า  เซนต์  ที่แปลว่า  นักบุญ  เขียน เซนต์  ออกเสียงว่า  (เซ้น) หรือ (เซน)

คำว่า  เซนต์  ที่เป็นมาตราเงิน ออกเสียงว่า  (เซ็น)

          ภาษาไทยเป็นภาษาประจำชาติของเราเอง การใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง ก็นับเป็นการอนุรักษ์ภาษาไทยอย่างหนึ่งค่ะ ซึ่งการใช้ภาษาเป็นทักษะที่ต้องฝึกฝนให้เกิดความชำนาญ ไม่ว่าจะเป็นการอ่าน การเขียน การพูด การฟัง รวมทั้งการใช้ให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์ทางภาษา