ประเพณีวันขึ้นปีใหม่ของไทยนั้นมีมาตั้งแต่สมัยโบราณแล้วค่ะ คือวันแรม 1 ค่ำ เดือนอ้าย ซึ่งนับตามหลักพระพุทธศาสนาที่ถือเอาฤดูหนาวเป็นการเริ่มต้นปี และยังมีการนับตามคติของศาสนาพราหมณ์ที่ใช้วันขึ้น 1 ค่ำ เดือน 5 เป็นวันขึ้นปีใหม่อีกด้วย

          ต่อมาในปีพ.ศ. 2432 ในรัชกาลของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้มีการเปลี่ยนวันขึ้นปีใหม่ให้เป็นวันที่ 1 เมษายน เพราะทางราชการนิยมใช้หลักทางสุริยคติตามอิทธิพลศาสนาพราหมณ์ค่ะ

          จนกระทั่งปีพ.ศ. 2483 ทางราชการก็ได้ประกาศเปลี่ยนแปลงวันขึ้นปีใหม่อีกครั้ง เนื่องจากมีพระบรมราชโองการให้ตราพระราชบัญญัติปฏิทิน พ.ศ. 2483 และเริ่มใช้เมื่อวันที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2483 โดยประกาศให้วันที่ 1 มกราคมเป็นวันขึ้นปีใหม่เป็นต้นมา ซึ่งมีหนังสือประกาศใช้อย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2483 โดยจอมพล ป. พิบูลสงคราม นายกรัฐมนตรีในสมัยนั้นค่ะ

          สำหรับสาเหตุของการเปลี่ยนวันขึ้นปีใหม่ของไทยจากวันที่ 1 เมษายน มาเป็นวันที่ 1 มกราคม มีดังนี้

1. เป็นการไม่ขัดกับหลักพุทธศาสนาในด้านการนับวัน เดือน และการร่วมฉลองปีใหม่ด้วยการทำบุญ

2. เป็นการเลิกวิธีการนำอิทธิพลศาสนาพราหมณ์มาคร่อมศาสนาพุทธ

3. เป็นการกำหนดให้เป็นวันเดียวกับประเทศอื่นๆ ทั่วโลกในระบบสากล

4. เป็นการฟื้นฟูวัฒนธรรม คตินิยม และจารีตประเพณีในสมัยโบราณของไทย

          แม้จะถือว่าวันที่ 1 มกราคมเป็นวันขึ้นปีใหม่อย่างเป็นทางการแล้ว แต่คนไทยก็ยังมีคติที่เชื่อว่าวันสงกรานต์เป็นวันขึ้นปีใหม่แบบไทยด้วยเช่นเดียวกันค่ะ

          ในช่วงเทศกาลปีใหม่ เป็นช่วงแห่งการเฉลิมฉลอง มีการจัดงานรื่นเริงกันตั้งแต่คืนวันที่ 31 ธันวาคม ไปจนถึงวันที่ 1 มกราคม มีการจัดกิจกรรมเริ่มนับถอยหลังเพื่อก้าวสู่ปีใหม่ มีการแลกบัตรอวยพรและของขวัญ มีพรปีใหม่จากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและบุคคลสำคัญต่างๆ และในช่วงเช้าของวันที่ 1 มกราคม จะมีการทำบุญตักบาตร ปล่อยนก ปล่อยปลา เยี่ยมเยียนญาติผู้ใหญ่ รับพรและอวยพรซึ่งกันและกัน ถือเป็นเทศกาลแห่งความสุขต้อนรับปีใหม่ที่ทุกคนรอคอยค่ะ

" HAPPY NEW YEAR "