ในประเทศไทยมีแหล่งมรดกโลกทั้งหมด 5 แห่งนะคะ แบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ แหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม และแหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติค่ะ สำหรับแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรมในไทยเรามี 3 แห่ง คือ เมืองประวัติศาสตร์สุโขทัยและเมืองบริวาร นครประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา และแหล่งโบราณคดีบ้านเชียงค่ะ ส่วนแหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติในไทยเรามี 2 แห่ง คือ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่ - ห้วยขาแข้ง และผืนป่าดงพญาเย็น - เขาใหญ่นั่นเองค่ะ

            ผืนป่าดงพญาเย็น - เขาใหญ่ ได้รับการประกาศขึ้นทะเบียนจากยูเนสโกให้เป็นแหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติในปีพ.ศ. 2548 โดยมีชื่ออย่างเป็นทางการว่า "ผืนป่าดงพญาเย็น - เขาใหญ่ (Dong Phayayen - Khao Yai Forest Complex)" ซึ่งเหตุผลที่ได้รับการคัดเลือกก็เพราะยูเนสโกเล็งเห็นว่าผืนป่าดงพญาเย็น - เขาใหญ่เป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของชนิดสัตว์และพันธุ์พืชที่หายาก หรือที่ตกอยู่ในสภาวะอันตราย แต่ยังคงสามารดำรงชีวิตอยู่ได้ ซึ่งรวมถึงระบบนิเวศอันเป็นแหล่งรวมความอุดมสมบูรณ์ของพืชและสัตว์ที่ทั่วโลกให้ความสนใจด้วย 

            แหล่งมรดกโลกแห่งนี้เป็นผืนป่าที่มีความหลากหลายทางชีวภาพสูงมาก และมีบทบาทสำคัญในการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพในระดับประเทศและระดับโลกเลยทีเดียวค่ะ เนื่องจากมีสภาพป่าที่หลากหลาย ทั้งป่าดงดิบ ป่าดิบชื้น ป่าดิบเขา ป่าดงดิบแล้ง ป่าเบญจพรรณ ป่าเต็งรัง ป่าบนเขาหินปูน ป่าริมห้วยลำธาร รวมทั้งทุ่งหญ้าเขตร้อนอีกด้วย จึงไม่แปลกที่ผืนป่าดงพญาเย็น - เขาใหญ่จะกลายเป็นแหล่งที่อยู่ของพันธุ์พืชและสัตว์ป่าหายากจำนวนมาก

            สัตว์ป่าสำคัญที่พบในแหล่งมรดกโลกแห่งนี้ คือ ช้างป่า เสือโคร่ง วัวแดง ลิงกังหรือลิงก้นแดง ชะนีมงกุฎ เม่นใหญ่ หมาไน หมีควาย เสือลายเมฆ กระทิง เลียงผา นกลุมพูแดง ไก่ฟ้าพญาลอ นกยูง และนกฟินฟุต ซึ่งทั้งหมดนี้คือสัตว์ที่ใกล้จะสูญพันธุ์ไปจากโลกแล้วค่ะ นอกจากนี้ยังได้พบนกเงือกซึ่งจัดเป็นเครื่องมือวัดความอุดมสมบูรณ์ของผืนป่าได้อย่างดีอีกด้วย

            ผืนป่าดงพญาเย็น - เขาใหญ่มีเนื้อที่ประมาณ 3,845,000 ไร่ ครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของจังหวัดสระบุรี นครนายก นครราชสีมา ปราจีนบุรี สระแก้ว และบุรีรัมย์ ประกอบด้วยอุทยานแห่งชาติ 4 แห่ง และเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า 1 แห่ง คือ อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ อุทยานแห่งชาติทับลาน อุทยานแห่งชาติปางสีดา อุทยานแห่งชาติตาพระยา และเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าดงใหญ่ค่ะ

            ความอุดมสมบูรณ์ของแหล่งมรดกโลกแห่งนี้จะก่อให้เกิดประโยชน์ต่อประเทศ ต่อภูมิภาค และต่อโลกได้อย่างมหาศาล ดังนั้นจึงคู่ควรกับการอนุรักษ์ และการบริหารจัดการอย่างเป็นระบบและถูกหลักการเพื่อให้คงอยู่ต่อไปในอนาคตข้างหน้าค่ะ