โนรา หรือมโนห์รา เป็นศิลปะการแสดงที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในภาคใต้ ลักษณะการเดินเรื่องและรูปแบบการแสดงจะคล้ายกับละครชาตรีที่นิยมเล่นกันในภาคกลาง องค์ประกอบหลักของการแสดงโนรา คือ เครื่องแต่งกายที่สวยงามมีเอกลักษณ์ และเครื่องดนตรีเฉพาะของโนรา
การแสดงโนรามักจะใช้เนื้อเรื่องจากวรรณคดีเรื่อง "พระสุธน-มโนห์รา" โดยตัดมาแสดงเป็นตอนๆ เช่น ตอนกินรีทั้งเจ็ดเล่นน้ำในสระ ตอนพรานบุญจับนางมโนห์รา หรือตอนพรานบุญจับนางมโนห์ราไปถวายพระสุธน เป็นต้น
ปกติการแสดงโนราจะเริ่มจากนายโรงหรือโนราใหญ่ซึ่งเป็นตัวเอกหรือหัวหน้าคณะออกมารำเรื่องย่อต่างๆ 12 เรื่อง เช่น พระสุธน-มโนห์รา พระรถ-เมรี ลักษณวงศ์ เป็นต้น แต่หากผู้ว่าจ้างขอให้จับตอนใดให้จบเป็นเรื่องยาวๆ ก็จะแสดงตามนั้น
ส่วนผู้แสดงอื่นๆ เดิมจะเป็นผู้ชายล้วน แต่ในปัจจุบันมีผู้หญิงเข้ามาร่วมแสดงด้วยแล้ว โนราคณะหนึ่งจะมีผู้แสดงประมาณ 15 - 20 คน ถ้าเป็นคณะใหญ่ก็อาจจะมีถึง 25 คน ประกอบด้วย หัวหน้าคณะที่เรียกว่านายโรงหรือโนราใหญ่ 1 คน หมอไสยศาสตร์ 1 คน ผู้รำ 6 - 10 คน นายพราน 1 คน ตัวประกอบหรือตัวตลก 1 คน นักดนตรีและลูกคู่ 5 - 6 คน และผู้ช่วยดูแลทั่วไป 1 - 2 คน
เครื่องดนตรีที่ใช้แสดงโนรา ประกอบด้วย กลองโนราหรือทับโนรา ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีเฉพาะสำหรับโนรา รวมทั้งโหม่ง ฉิ่ง และฉาบ การแสดงโนราแต่เดิมจะแสดงกันบนพื้นดินโดยใช้เสื่อปู ตัวโรงเป็นสี่เหลี่ยมมีหลังคามุงจาก มีเสากลาง 1 ต้น และมักจะใช้ไม้ไผ่สูงราว 50 เซนติเมตรมาประกอบเป็นตัวโรง ผู้แสดงจะถูกเรียกว่า "นัก" อยู่ในตำแหน่งกลางโรง ด้านซ้ายของนักจะเป็นที่สำหรับนักดนตรี ส่วนด้านขวาจะเป็นที่สำหรับลูกคู่
สำหรับการแต่งกายของโนรา แต่เดิมจะแต่งกายเลียนแบบเครื่องทรงของกษัตริย์ ประกอบด้วย เทริดหรือชฎา สังวาล ปีกนกแอ่น หางหงส์ ทับทรวง สนับเพลา ชายไหว ผ้าห้อยข้าง พาหุรัด กำไล สวมเล็บยาว และไม่สวมเสื้อ ต่อมาจึงได้พัฒนาเป็นเครื่องแต่งกายแบบที่เห็นกันในปัจจุบัน คือ สวมเสื้อลูกปัดที่เป็นเอกลักษณ์ของโนรา ส่วนนายพรานจะสวมหน้ากากเปิดคาง โดยใช้หน้ากากสีแดงสำหรับออกพราน และใช้หน้ากากสีขาวสำหรับทำพิธีกรรมในการแสดง ซึ่งถือว่าเป็นหน้าศักดิ์สิทธิ์
การแสดงโนราเป็นการแสดงที่มีเรื่องของพิธีกรรมและความเชื่อเข้ามาเกี่ยวข้อง ก่อนการแสดงทุกครั้งจะต้องมีบทบูชาครู รวมทั้งมีข้อต้องห้ามมากมายสำหรับผู้แสดง โดยความยาวของการแสดงแต่ละครั้งจะใช้เวลาประมาณ 2 - 3 ชั่วโมง ซึ่งโนราจัดเป็นนาฏศิลป์เอกลักษณ์ของภาคใต้ที่ควรค่าแก่การรักษาอย่างยิ่ง